de tweede dag.
17 Mei 2018 | Roemenië, Codlea
Dinsdag: Vandaag Naar de Universiteit in Brasov. Best wel spannend toch wel. Hoe regeert iedereen, zijn ze geïnteresseerd? Eerst een stukje uitleg gegeven waarom we hier waren en wat we kwamen vertellen. Daarna ieder om de beurt voor de klas, zijn verhaal gedaan. Dit kon gewoon in het Nederlands. Emma vertaalde het voor ons weer naar het Roemeens. Dit ging eigenlijk heel erg goed. Iedereen luisterde ook echt en was ook echt geïnteresseerd. Ik was best zenuwachtig voor dat ik ging praten maar hoe langer ik bezig was hoe beter het ging. Ik had zelfs mijn verhaal al gedaan en toen kwamen er nog meer vragen. Of ik ook een stukje over mijn school kon vertellen waar ik op had gezeten. Hoe lang en wat ik daar geleerd heb.
Naderhand zijn we ook gaan door vragen aan de leerlingen. Wat vonden jullie er van dat we zo verteld hebben, willen jullie nog iets weten? Hoe langer we bezig waren hoe meer er kwam vanuit hun. Blij dat we het hadden gedaan maar ook dat we klaar waren. Daarna konden we even rustig aan doen. Een tochtje door de bergen terug naar Rafael, zodat we ook nog iets van het land konden zien. Uitstappen mooie foto’s gemaakt. Nog gestopt bij een “manege waar we paarden konden aaien. Echt heel erg leuk. Daarna lunch bij Rafael.
In de middag naar het kindertehuis. Dit was erg apart. We kwamen daar binnen en ze waren erg nieuwsgierig. We mochten op hun kamers kijken. Een kleine kamer hadden ze daar en daar sliepen ze met hun drieën. In het kindertehuis zijn ze in principe tot hun 18e. Daarnaast gaan ze naar een speciale school. Na hun 18e en als ze klaar zijn met school moeten ze uit dat kindertehuis. En wordt er een geschikte plek voor ze gekozen.
Met een paar uit het kindertehuis zijn we naar de kerk geweest ( een museum zit daar.) Ze gaan eigenlijk nooit echt een uitstapje maken. Dus het was een hele beleving. Voor hun maar ook voor ons! Dus door Codlea gelopen met ze en daarna nog iets gaan drinken met ze. Nou we waren echt wel moe hoor daarna. Maar we hadden ook nog huisbezoeken gepland staan ’s avonds . We waren ook best laat terug en eigenlijk stond dan gepland eerst even ergens eten en dan op huisbezoek maar dit werd wel erg krap. Dus even snel overleg. Gaat het nog lukken? En hoe? Het was toch wel leuk en interessant om te doen dus toch er voor gekozen om wel te gaan. De groep in tweeën gedeeld. En ieder een huisbezoek gedaan. Ik zat in het groepje , waar we bij Julia op huisbezoek gingen. Hier heb ik mee samen gewerkt. En vond dit wel erg leuk! Geen spijt dat ik was gegaan al was ik erg moe.
Daarna hadden we rustig de tijd om ergens te gaan eten. Woensdag gaan we zwemmen met Cliënten van Rafael en in de middag zijn we op Rafael. Dus een wat rustigere dag. Al is alles wat we mee maken echt heel erg indrukwekkend en komt alles toch best wel binnen.
Groetjes,
Michelle
Naderhand zijn we ook gaan door vragen aan de leerlingen. Wat vonden jullie er van dat we zo verteld hebben, willen jullie nog iets weten? Hoe langer we bezig waren hoe meer er kwam vanuit hun. Blij dat we het hadden gedaan maar ook dat we klaar waren. Daarna konden we even rustig aan doen. Een tochtje door de bergen terug naar Rafael, zodat we ook nog iets van het land konden zien. Uitstappen mooie foto’s gemaakt. Nog gestopt bij een “manege waar we paarden konden aaien. Echt heel erg leuk. Daarna lunch bij Rafael.
In de middag naar het kindertehuis. Dit was erg apart. We kwamen daar binnen en ze waren erg nieuwsgierig. We mochten op hun kamers kijken. Een kleine kamer hadden ze daar en daar sliepen ze met hun drieën. In het kindertehuis zijn ze in principe tot hun 18e. Daarnaast gaan ze naar een speciale school. Na hun 18e en als ze klaar zijn met school moeten ze uit dat kindertehuis. En wordt er een geschikte plek voor ze gekozen.
Met een paar uit het kindertehuis zijn we naar de kerk geweest ( een museum zit daar.) Ze gaan eigenlijk nooit echt een uitstapje maken. Dus het was een hele beleving. Voor hun maar ook voor ons! Dus door Codlea gelopen met ze en daarna nog iets gaan drinken met ze. Nou we waren echt wel moe hoor daarna. Maar we hadden ook nog huisbezoeken gepland staan ’s avonds . We waren ook best laat terug en eigenlijk stond dan gepland eerst even ergens eten en dan op huisbezoek maar dit werd wel erg krap. Dus even snel overleg. Gaat het nog lukken? En hoe? Het was toch wel leuk en interessant om te doen dus toch er voor gekozen om wel te gaan. De groep in tweeën gedeeld. En ieder een huisbezoek gedaan. Ik zat in het groepje , waar we bij Julia op huisbezoek gingen. Hier heb ik mee samen gewerkt. En vond dit wel erg leuk! Geen spijt dat ik was gegaan al was ik erg moe.
Daarna hadden we rustig de tijd om ergens te gaan eten. Woensdag gaan we zwemmen met Cliënten van Rafael en in de middag zijn we op Rafael. Dus een wat rustigere dag. Al is alles wat we mee maken echt heel erg indrukwekkend en komt alles toch best wel binnen.
Groetjes,
Michelle
-
17 Mei 2018 - 07:48
Annemieke:
Hoi Michelle
Een hele mooie ervaring en fijn dat je er over schrijft.
Nu is het net of ik er bij ben.
Gr Annemieke -
17 Mei 2018 - 09:47
Guus:
Het lijkt mij een hele leuke ervaring voor je in zo,n ander land met zijn eigen cultuur ga zo door
Grt Guus -
17 Mei 2018 - 13:54
:
Het is emotioneel een zware reis. Zitten nu op de helft van de week ongeveer. En zijn ook echt wel moe nu. Gewoon door de hoeveelheid dingen die we mee maken en elke dag weer! En redelijk weinig slaap vergeleken met thuis. -
17 Mei 2018 - 16:18
Corianne :
Bedankt voor de update Michelle.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
